Tomasz Korzan „Metodologia demokracji fasadowej” Część 6

Przepraszam, że obalę znów kilka mitów. Jeszcze bardziej przepraszam, że inne potwierdzę. Do rzeczy:

1. Czy to prawda, że inteligentni, makiawelistyczni psychopaci pchają się do partii politycznych, niczym muchy do miodu (lub bardziej, do „odchodu”, jak to w życiu częściej bywa)?

Tak to prawda. Powiem więcej, nawet ludzie normalni, pod wpływem władzy, nabierają cech psychopatycznych na czas jej sprawowania. Są na to badania naukowe (jak ktoś będzie chciał, podlinkuję w komentarzu).

2. Czy to prawda, że partie polityczne są w stanie obronić się przed napływem psychopatów?

Bezpośrednio, nie. Pośrednio, tak, ale tego nie robią (przynajmniej ja jeszcze nie spotkałem partii, która by to robiła).

Problem w tym, że nie ma takich testów psychologicznych, których inteligentny psychopata nie byłby w stanie oszukać. Nie ma też takich rekruterów, których inteligentny psychopata nie byłby w stanie zrobić w bambuko. Co więcej, jeżeli partia przewiduje powierzenie komuś roli arbitralnego rekrutera, ubiegać się o nie będzie najczęściej jakiś psychopata.

3. Czy to prawda, że psychopaci rządzą partiami?

Bezpośrednio, nie. Pośrednio, tak.

Bezpośrednio, partiami rządzą dobrotliwi ignoranci, którymi z kolei rządzą psychopaci. Psychopaci rządzą pośrednio, manipulując dobrotliwymi ignorantami. Dobrotliwi ignoranci rządzą bezpośrednio, ponieważ stanowią większość. Niestety, rządzą pod wpływem manipulacji ze strony psychopatów.

–

Co zatem zrobić, by ochronić partie przed wpływem psychopatów?

Trzeba je ochronić przed dobrotliwymi ignorantami.

Dlaczego?

Bo tylko przed nimi da się je ochronić.

Rzecz w tym, że dobrotliwą ignorancję da się wykryć za pomocą egzaminów testowych. Co więcej, w odróżnieniu od psychopatii, dobrotliwą ignorancję da się wyleczyć, za pośrednictwem kursów i szkoleń przygotowujących obywatela do trudnej roli członka partii politycznej.

Na czym ta rola polega?

W największym skrócie: na reprezentowaniu wyborców. Jeżeli zatem ktoś zapisuje się do partii, spotyka w niej jakiegoś „wodza”, i zaczyna mu klaskać, to znaczy, że nie nadaje się na członka partii, bowiem szeregowy członek partii ma być szefem wybranych przez siebie organów, a szefem szeregowego członka partii ma być szeregowy wyborca. Nie odwrotnie, bo jeśli jest odwrotnie, to znaczy, że mamy do czynienia z demokracją fasadową, a więc realną dyktaturą, pod cienkim makijażem demokracji.

Dlatego właśnie, każdy kto chce zostać członkiem partii, powinien przechodzić kurs przygotowawczy, zakończony egzaminem, na którym nauczy się przynajmniej jednej umiejętności (czasem cholernie trudnej, lecz zazwyczaj realnie możliwej do opanowania): jak nie dać się zrobić w bambuko przez makiawelistycznego psychopatę, zwłaszcza takiego z „charyzmą”.

Wyborcy zaś powinni się nauczyć jednej rzeczy: nie głosowania na partie, które takich kursów nie oferują, i nie bronią się, za pośrednictwem egzaminów wstępnych, przed inwazją naiwnych klakierów wodza, bo im więcej klakierów, tym większe jest prawdopodobieństwo, że wodzem jest psychopata.

–

W jeszcze większym skrócie: partie są od reprezentowania, jak d**a od s**nia. Nie od „zdobywania władzy”, jak niektóre z nich piszą sobie nawet „na bezczelnego” w statutach.

Partia nie ma mieć żadnej władzy.

Partia ma być użytecznym i sprawnym narzędziem w rękach wyborców. Owszem, narzędziem ultra-inteligentnym, ale przyjaznym dla użytkownika. Z potężnym back-endem i czytelnym front-endem.

Nie jakimś durnym młotem, w którym obuch urywa się od trzonka zaraz po wyborach, i wali sobie dokąd chce, zazwyczaj wyborcy prosto palec, w głowę lub (w Polsce) w narząd płciowy.

–

Ostatecznie: psychopaci w polityce „żywią się” mózgami ignorantów. Zwalczając ignorancję, zwalczasz psychopatię, bo bez pustych mózgów na talerzu, psychopaci (politycznie) zdychają z głodu.

–

Link do poprzedniego odcinka:

https://www.facebook.com/tomasz.korzan.polityk/posts/239263844868630

Link do następnego odcinka:

https://www.facebook.com/tomasz.korzan.polityk/posts/240931434701871

Dziękuję!

Tomasz Korzan